Mala ušara, sova utina

Mala ušara (Asio otus) ili sova utina je vrsta ptica koja pripada redu sova te porodici pravih sova. Ova vrsta živi na prostoru Evrope, Azije, Sjeverne Amerike i Afrike. Malu ušaru je 1758. godine prvi put opisao švedski prirodoslovac Carl Linne.

Mala ušara spada u sove srednje veličine. Dužina tijela kod ove vrste se kreće između 31 i 40 cm, a raspon krila od 85 do 100 cm. Uglavnom nisu teže od 350 gramа. Ženke su malo veće od mužjaka. Prosječna težina je kod mužjaka 259 g dok je kod ženki 282 g.

Prepoznatljive su po tome što na vrhu glave imaju "uške" - uzdignuto perje koje podsjeća na uši, a po tome su i dobile naziv. Imaju crn kljun, a oči su im narandžasto-crvenkaste boje. Noge su im prekrivene paperjem.

Mlade ptice imaju vrlo prodoran glas i može se čuti i na udaljenosti od preko 2 kilometra. Ne grade gnijezda već od drugih ptica preotimaju već napravljena. Najčešće se gnijezde na četinarima, posebno onim s gustom krošnjom. Ženka u prosjeku polaže 3-5 jaja u razmacima od po 2 dana, od polovine marta do kraja aprila. U godinama kada imaju izobilje hrane ove sove na svijet donose veći broj mladunaca ili se gnijezde 2 puta. Mladi se izliježu iz jaja nakon 28 dana, a iz gnijezda izlaze nakon 25 dana ležanja. Kada napune 7 sedmica potpuno su sposobni letjeti, međutim s roditeljima ostaju još oko dva mjeseca, a potom se potpuno osamostale.

Male ušare žive u centralnom dijelu Sjeverne Amerike, sjevernoj Africi, većem dijelu Evrope i Azije. Populacije ove vrste se u sjevernim i hladnijim krajevima djelimično sele zbog nedostatka hrane, dok se u toplijim krajevima redovno skupljaju u zimska jata. Zimska jata se često nalaze u naseljenim mjestima, a broj jedinki u njima se kreće od nekoliko do više stotina. Male ušare najčešće nastanjuju otvorene terene uz rubove šuma, drvorede, parkove, voćnjake i manje grupe drveća.

Male ušare su grabljivice koje plijen love noću. Preko dana sjede skrivene u krošnji drveća. Najčešće plijen love u niskom letu, na rubovima šuma ili uz živice, a uglavnom se hrane sitnim sisarima poput poljskih miševa i voluharice. Rjeđe se hrane ostalim glodarima, sitnijim pticama, insektima i žabama. Glodari kojima se hrane predstavljaju po ljude štetne vrste, tako da ove sove imaju pozitivan ekonomski značaj za ljude.

Male ušare su u mnogim dijelovima svijeta zaštićene zakonom. Veliki problem za njih je narušavanje njihovih prirodnih staništa i nestajanje mjesta gdje se mogu gnijezditi, kao i mjesta gdje love. Često stradaju i na cestama u sudarima s vozilima. Pošto se nalaze u neposrednoj blizini ljudi ove sove se često uznemiravaju. U velikom dijelu Evrope njihova brojnost je u stalnom padu.

Postoje 4 podvrste malih ušara:

A. otus otus - nastanjuje Evropu, sjeverozapadnu Afriku i Aziju;
A. otus canariensis - nastanjuje Kanarske otoke;
A. otus Tufts - nastanjuje zapadni dio Sjeverne Amerike;
A. otus wilsonianus - nastanjuje istočni dio Sjeverne Amerike. (Wikipedia, Ptice.info)

Gradske ptice - Sova utina